آموزش بوت کردن ویندوز ۱۰ برای نصب ویندوز از روی سی دی، فلش و

مراحل انجام آموزش بوت کردن ویندوز ۱۰ با فلش و در هر کامپیوتر متفاوت است و به مدل کامپیوتر شما بستگی دارد که البته اکثر کامپیوتر ها روش مشابهی دارند. پس جای نگرانی نیست و با اندکی تلاش و انتخاب گزینه های مشابه، این تنظیمات بوت کردن ویندوز را تغییر دهید. اولین قدم شما باید پیدا کردن منوی بوت کردن باشد. ابتدا سی دی یا فلش را وصل کنید و کامپیوتر را ریستارت یا روشن کنید و صبر کنید تا اولین صفحه نمایش ظاهر شود. سپس باید با فشار دادن دکمه ای مانند F12 وارد تنظیمات شوید.

معمولا این دکمه در اولین صفحه نمایش داده شده، بعد از روشن شدن کامپیوتر نشان داده می شود که معمولا همان F12 است. حال چند لحظه صبر کنید تا منوی جدیدی ظاهر شود. در منوی بوت ظاهر شده می توانید گزینه CD یا USB را بسته به نیاز خود انتخاب کنید و اینتر را بزنید.

همچنین اگر نمی توانید به درستی فلش خود را برای بوت شدن آماده کنید، پیشنهاد می کنیم مطلب آموزش ساخت فلش مموری بوت در ویندوز را مطالعه نمایید.

تغییر تنظیمات بوت شدن کامپیوتر در ویندوز ۱۰، ۸ و ۷

در صورتی که به هر دلیلی می خواهید به طور کامل این تنظیمات را برای در کامپیوتر یا لپ تاپ Acer ، Asus و خود برای همیشه تغییر دهید، در این مورد پس از روشن شدن کامپیوتر دکمه DEL یا F2 را فشار دهید(ممکنه این دکمه متفاوت باشد) و منتظر بمانید.

حال تنظیمات بایوس نشان داده می شود. در تنظیمات قسمت Boot Device یا همان Boot را انتخاب کنید. نام این گزینه ممکن است کمی فرق کند. در این تنظیمات می توانید نحوه بوت شدن لپ تاپ Lenovo و Asus و را برای نصب ویندوز ۱۰،  ۷ و تنظیم کنید.

توجه داشته باشید که تنظیماتی را به جز در این قسمت تغییر ندهید زیرا تنظیمات حساسی در این گزینه ها وجود دارند.

لیست درایو های موجود به ترتیب اولویت نشان داده می شود. درایو مورد نظر را انتخاب (هایلایت) کنید (برای بوت شدن فلش باید گزینه USB-HDD یا Removable Devices) را انتخاب کنید. برای بوت کردن از روی سی دی هم گزینه CD-ROM Drivers را انتخاب کنید. سپس با زدن دکمه + روی سی دی، آن را به ابتدا لیست منتقل کنید. در اینصورت ابتدا سی دی بوت می شود. اگر سی دی داخل دستگاه نباشد، هارد بوت می شود و به ترتیب چیده شده پیش می رود.

توجه کنید که در بعضی از مدل ها باید روی نام درایو اینتر کنید و سپس آن را با + و – اولویت بندی نمایید.

سپس از تنظیمات خارج شوید. برای این کار به قسمت Exit بروید و Save & Reset یا Exit Saving Changes را بزنید یا میانبر نشان داده شده در صفحه را (F10) بزنید.

در پیام نشان داده شده هم برای تایید تغییرات فرآیند بوت کردن Yes را انتخاب کنید.

حال باید کامپیوتر شما ریستارت شود. سی دی یا فلش را در پورت قرار دهید.

در صورت نمایش پیام برای تایید بوت شدن، آن را انجام دهید. به طور مثال در بعضی از کامپیوتر ها بعد از مشاهده پیام زیر باید یک دکمه (هر دکمه ای) را فشار دهید تا سی دی بوت شود.

اکنون به جای بوت شدن ویندوز، باید سی دی یا فلش شما بوت شود. پس از نصب ویندوز، مجدد می توانید به این تنظیمات برگشته و آن را به حالت سابق برگردانید. یعنی اولویت بوت را روی هارد خود قرار دهید تا زمان ناچیزی که صرف چک کردن دیسک و پورت USB برای بوت کرد  می شود حذف شده و اندکی زمان لود سریعتر شود.

اگر با زمان لود ویندوز خود مشکل دارید، مطالعه مطلب روش حل مشکل دیر لود شدن ویندوز ۱۰ برای شما مفید و کاربردی خواهید بود.

مشکلات در انجام بوت کردن لپ تاپ ایسوس و برای نصب ویندوز

اگر تنظیمات را انجام داده اید اما هنوز هم فلش شما بوت نمی شود، در اولین قدم مجدد تنظیمات بایوس را چک کنید و مطمئن شوید اولویت بوت روی فلش یا سی دی شما باشد. در صورت عدم رفع مشکل، مراحل زیر را چک کنید:

• اگر تنظیمات درست بود، سایر لوازم جانبی متصل از طریق یو اس بی را جدا کنید و فقط فلش را وصل کنید. سپس مجدد امتحان کنید.
• ممکن است پورت مشکل داشته باشد، پورت USB دیگری را برای بوت کردن امتحان کنید.
• فایل ها را مجدد روی فلش کپی کنید. ممکن است فایل ها ناقص باشند که بوت نمی شوند.

در پایان اگر با ارور Reboot and Select هم مواجه شده اید، مطاله مطلب روش حل ارور Reboot and Select Proper Boot Device ویندوز ۱۰ ، ۸ و  ۷ را فراموش نکنید.

نظرات و پیشنهادات شما؟

در مطلب امروز روش بوت کردن ویندوز روی فلش و سی دی را آموزش دادیم. آیا به راحتی این کار را انجام دادید؟ شما می توانید نظرات، پیشنهادات و تجربیان خود در این زمینه را در دیدگاه این پست با ما به اشتراک بگذارید.

چطوری می توان Nod 32 را اکتیو کرد؟

با ارائه نسخه 9 آنتی ویروس Eset این سوال بوجود آمده است که چطور میتوان از لایسنس های قبلی در ورژن جدید استفاده کنیم . خوشبختانه این قابلیت در نسخه 9 وجود دارد و نیازی به نصب نرم افزار ندارید . کافیست ورژن های قبلی را به نسخه جدید بروزرسانی کنید . یعنی ورژن 5 .6. 7 .8 را به 9 ارتقا داده و با استفاده از این مقاله برنامه را فعال کنید . منظور از اکتیو کردن وارد کردن لایسنس در قسمت قانونی کردن نرم افزار می باشد . دقت داشته باشید که آنتی ویروس با فایل کرک به هیچ وجه درست کار نمی کند و هیچ فایده ای ندارد . 

1. بر روی آی آنتی ویروس ایست ورژن 9 کلیک کنید تا اجرا شود . 

2. سمت چپ بر روی گزینه Help and support کلیک کنید . پایین قسمت تنظیمات این گزینه بر روی کلید Change License کلیک کنید .

3. دو راه برای وارد کردن لایسنس در نسخه جدید وجود دارد . روش اول استفاده از کد 20 رقمی لایسنس می باشد که باید در قسمت Enter Your License Key below کپی شود و سپس بر روی کلید Active کلیک کنید .

4. روش دوم شما یوزر نیم و پسورد دارید و باید از طریق سایت سازنده لایسنس 20 رقمی را دریافت کنید . بر روی گزینه I have a Username and Password what do i do کلیک کنید .

5. کمی صبر کنید تا سایت ایست در مرورگر باز شود . شما باید یوزر نیم و رمز عبوری که بر روی آنتی ویروسی که خرید کرده اید را در این قسمت وارد کرده و بر روی کلید Covert کلیک کنید . کمی صبر کنید تا کد برای شما فعال شود . کد را کپی کرده و در قسمت Enter Your License Key below وارد کنید .

USB یک واژه رایج و مرسوم در فرهنگ لغات نسل امروزی است. بیشتر وسیله‌های الکترونیکی که در اطراف ما وجود دارند، اعم از کامپیوتر، لپ‌تاپ، ماوس، گوشی موبایل، پرینتر، تلویزیون و. حداقل به یک درگاه یو‌اس‌بی مجهزند. با توجه به اندازه دستگاه، یو‌اس‌بی نیز انواع و اقسام مختلفی دارد. برای مثال، اغلب گوشی‌های موبایل مجهز به mini USB هستند. در این مقاله سعی داریم به موشکافی این فناوری مشهور بپردازیم.

یو‌اس‌بی چیست؟

یو‌اس‌بی یک درگاه ارتباطی است که در اکثر لوازم الکترونیکی موجود در بازار بکار گرفته شده و برای اتصال لوازم جانبی گوناگون و یا دستگاه‌های ورودی و خروجی مانند ماوس، صفحه کلید، دیسک سخت و. مورد استفاده قرار می‌گیرد.

برای اولین بار و در دهه 1990 میلادی، یو‌اس‌بی معرفی گشت و عملیات توسعه آن آغاز شد. توسعه این فناوری به سه بخش کابل، اتصال دهنده‌ها و پروتکل‌های برقراری ارتباط برای انتقال داده تقسیم می‌شد. امروزه اغلب گوشی‌های هوشمند و کنسول‌های بازی از این فناوری برای برقراری ارتباط با کامپیوتر و یا حتی شارژ شدن استفاده می‌کنند.

اولین نسخه یو‌اس‌بی در سال 1990 میلادی معرفی شد؛ نسخه دوم این فناوری در سال 2000 و همچنین نسخه سوم آن نیز در سال 2008 به طور رسمی معرفی شدند. بنابر این نسخه‌های مختلف این فناوری عبارت‌اند از:

• USB v1.0
• USB v2.0
• USB v3.0

بررسی USB v2.0:

این نسخه از یو‌اس‌بی در سال 2000 میلادی معرفی شد؛ اغلب سیستم‌های سخت‌افزاری موجود در جهان که قبل از سال 2011 میلادی وارد بازار شده‌اند، از این نسخه استفاده می‌کنند.

ویژگی‌های USB v2.0:

نسخه دوم یو‌اس‌بی توانایی انتقال داده با سرعت حداکثر 480 مگابیت در ثانیه را داراست که در مقایسه با نسخه اول آن، بسیار سریع‌تر عمل می‌کند. در این نسخه‌ یو‌اس‌بی، تعداد چهار خط اتصال دهنده وجود دارند. دو عدد از این خطوط، برای جابجایی داده، یکی از آن‌ها به عنوان تغذیه کننده برق و دیگری به عنوان اتصال‌دهنده به زمین مورد استفاده قرار می‌گیرند. این نسخه از یو‌اس‌بی می‌تواند در آن واحد تنها به ارسال و یا دریافت داده بپردازد؛ این بدان معنی است که USB v2.0 نمی‌تواند همزمان داده را ارسال و دریافت کند. جریان برقی که از این نسخه از یو‌اس‌بی عبور می‌کند برابر با 100 میلی‌آمپر است که مقدار زیادی نیست.

بررسی USB v3.0:

این نسخه از یو‌اس‌بی، آخرین و جدیدترین نسخه ارائه شده از این فناوری می‌باشد که در سال 2008 معرفی شد و در مقایسه با نسخه‌های پیشین، برتری‌های بیشتری دارد.

ویژگی‌های USB v3.0:

نسخه سوم یو‌اس‌بی توانایی انتقال داده، با سرعت 4.5 گیگابیت در ثانیه را داراست. این مقدار، تقریبا ده برابر سرعت انتقال داده در نسخه دوم یو‌اس‌بی می‌باشد. در این نسخه، تعداد هشت اتصال دهنده وجود دارند که دو عدد از آن‌ها برای انتقال داده، دو عدد از آن‌ها برای دریافت داده و مابقی نیز به عنوان تقویت کننده سرعت انتقال داده مورد استفاده قرار می‌گیرند.

با استفاده از USB v3.0، می‌توان در آن واحد و با حداکثر سرعت اقدام به ارسال و دریافت داده کرد. همچنین در این نسخه از یو‌اس‌بی، یک تغذیه کننده برق با جریان 900 میلی‌آمپر وجود دارد که تقریبا 9 برابر بیشتر از نسخه دوم یو‌اس‌بی است و می‌توان به طور همزمان، چهار دستگاه را الکترونیکی را شارژ کرد. در USB v2.0 می‌توان تنها یک دستگاه را در یک لحظه شارژ نمود.

نسخه سوم یو‌اس‌بی ویژگی‌های کاربردی دیگری نیز دارد؛ برای مثال فرض کنیم یک دستگاه جانبی، مانند پرینتر را از طریق این درگاه به کامپیوتر خود وصل می‌کنید، چنانچه بعد از یک مدت زمان خاص، از این دستگاه استفاده نشود، ارتباط آن با کامپبوتر به صورت خودکار قطع می‌شود تا از اصراف برق جلوگیری به عمل آید.

تفاوت‌ نسخه‌های دوم و سوم یو‌اس‌بی:

- سرعت:

نسخه سوم یو‌اس‌بی می‌تواند با سرعت 4.5 گیگابیت در ثانیه اقدام به ارسال و دریافت داده کند. این مقدار، حدودا ده برابر بیشتر از سرعتی است که نسخه دوم یو‌اس‌بی می‌توانست این کار را انجام دهد.

- تعداد خطوط اتصال دهنده:

نسخه سوم یو‌اس‌بی مجهز به 8 خط اتصال دهنده است و می‌تواند به طور همزمان به ارسال و دریافت داده بپردازد. این در حالی است که نسخه دوم این فناوری از چهار خط اتصال دهنده تشکیل شده است.

- منبع تغذیه برق:

نسخه سوم یو‌اس‌بی می‌تواند جریان 900 میلی‌آمپر را از خود عبور دهد؛ این مقدار در نسخه دوم برابر با 100 میلی‌آمپر است.

- پهنای باند:

نسخه سوم یو‌اس‌بی می‌تواند به طور همزمان و با حداکثر سرعت به ارسال و دریافت داده بپردازد. اما نسخه دوم آن در یک لحظه، فقط می‌تواند به ارسال یا دریافت داده اقدام کند.

- تفاوت‌های ظاهری:

برای تشخیص USB v3.0 و USB v2.0، تنها کافیست به رنگ درگاه مورد استفاده در آن‌ها نگاه کنید، نسخه سوم یو‌اس‌بی به رنگ آبی و نسخه دوم آن به رنگ مشکی ساخته شده‌اند.

جدول مقایسه USB v2.0 با USB v3.0:

قابلیت ها	USB 2.0	USB 3.0
نرخ انتقال اطلاعات	480Mbps	4.5Gbps
پهنای باند	Large	Less
توان	100 milliamps	900 milliamps
خطوط کانکتور	4	8
حالت انتقال اطلاعات	Half duplex	Full duplex
قیمت	ارزان تر	گران تر از USB 2.0

بزرگترين بردي كه در داخل كيس رايانه مشاهده مي شود، مادربرد است. اين برد يكي از اجزاي اساسي و مهم محسوب مي شود. در سال ۱۹۸۲ همزمان با ارائه اولين كامپيوترهاي شخصي از برد اصلي استفاده گرديد. اين برد دربرگيرنده پروسسور، رم، انواع درايوها (اعم از هارد ديسك، سي دي رام، فلاپي درايو) و ساير موارد مي باشد. اين قطعات بوسيله كابل به برد اصلي متصل هستند ، در زمان كار كردن رايانه، اطلاعات درايوها، پروسسور و رم در حال انتقال در اين برد مي باشد. مثلاً زماني كه برنامه اي را اجرا مي كنيم يا فايلي را ذخيره مي نماييم كارت هاي مودم، شبكه، صدا و گرافيك بوسيله اسلات هاي مادربرد به آن وصل مي شوند و زماني كه در حال كار با اينترنت هستيم، موسيقي گوش مي دهيم و يا برنامه اي را اجرا مي كنيم اطلاعات بين كارت ها، برد و پروسسور در حال رد و بدل است. جهت اتصال قطعات برروي مادربرد، شكاف يا اسلات وجود دارد. اكثر كارت ها داراي يك لبه اتصال دهنده مي باشند كه از طريق اين لبه برروي شكاف ها قرار دارند.

برد اصلي شامل چند چيپ ست مي باشد و اين چيپ ها نقل و انتقال اطلاعات بين پروسسور و ديگر اجزا را ميسر مي سازند. مادربردها در انواع مختلفي از نظر شكل و اندازه توليد مي شوند. شكل و اندازه آن ها متناسب با كيس هاي موجود در بازار مي باشد. اگر مادربرد خراب باشد رايانه از كار مي افتد. توجه داشته باشيد كه مادربردها داراي امكانات مشابهي نمي باشند و اگر مادربردي كارت خاصي را پشتيباني نكند نمي توان از آن كارت استفاده كرد. در ضمن اينكه همه مادربردها نمي توانند با همه پردازنده ها كار كنند.

اجزاي اصلي مادربرد

وجود تمام قطعاتي كه برروي مادربرد قرار دارند اامي مي باشد. اين قطعات عبارتند از:
۱- تراشه هاي حافظه اصلي(رم) و جايگاه آن
۲- پردازنده و تراشه گير پردازنده
۳- تراشه هاي حافظه BIOS
۴- كمك پردازنده و جايگاه آن
۵- كليدهاي قطع و وصل و اتصال گرهاي تنظيم (جامپرها)
۶- محل اتصال كابل هاي برق
۷- محل اتصال صفحه كليد
۸- محل اتصال بلندگو
۹- محل قرارگيري شكاف ها يا اسلات ها
۱۰- باتري و محل اتصال آن
۱۱- چندين قطعه الكترونيكي ديگر مانند خازن ها، كريستال، مقاومت ها، چيپ ست ها و ساير موارد
خازن ها انرژي را ذخيره مي كنند و معمولاً براي تنظيم امواج، به عنوان يكسو كننده، جهت تبديل جريان متناوب به مستقيم به كار مي رود. كريستال ها ضربان هاي ساعت را در فاصله هاي زماني ثابت توليد مي كنند و مقاومت ها نيز ولتاژ امواج را تغيير مي دهند.

انواع مادربردها از نظر شكل

همان طور كه مي دانيد اندازه مادربردها بايد با منبع تغذيه و جعبه رايانه متناسب باشد. انواع مادربردها از نظر شكل عموماً به موارد زير تقسيم مي شود:
۱- مادربرد سبك PC/XT
۲- مادربرد سبك AT/Full size
۳- مادربرد سبك Baby AT or Mini AT
۴- مادربرد سبك LPX
۵- مادربرد سبك ATX
۶- مادربرد سبك NLX
۷- مادربرد سبك PC/XT در سال ۱۹۸۱ به بازار عرضه شد و هم اكنون مورد استفاده قرار نمي گيرد. طول آن در حدود ۳۰ و عرض آن در حدود ۲۰ سانتي متر و داراي ۵ شكاف براي كارت ها بود.
۸- مادربرد سبك AT/Full size در سال ۱۹۸۴ به بازار عرضه شد. طول آن ۳۵ و عرض آن ۳۰ سانتي متر مي باشد و تقريباً از دور خارج شدند و ديگر توليد نمي شوند، زيرا بسيار بزرگ بودند.
۹- مادربرد سبك Baby AT or Mini AT تقريباً استاندارد مادربرد AT/Full size را دارد ولي از نظر اندازه كوچك تر از آن است. از آنجايي كه اين مادربرد در هر جعبه اي جاي مي گيرد، بيشتر مادربردهاي كنوني بدين شكل توليد مي شوند.
۱۰- مادربرد LPX مانند نوع قبل داراي دو گونه كوچك و بزرگ بود. اين مادربرد داراي اين امكان است كه بعد از نصب اتصالات مختلف در قسمت عقب قرار مي گيرد و شكاف ها بر روي يك كارت جدا نصب مي شود و اتصال گرها در كنار هم در عقب مادربرد قرار مي گيرند. درضمن اينكه اين نوع مادربردها داراي اتصال گرهاي اضافي نيز مي باشند.
۱۱- مادربرد ATX در سال ۱۹۹۵ طراحي شدند كه شباهتي به مادربردهاي Baby AT or Mini AT دارند. با اين تفاوت كه ۹۰ درجه تغيير شكل يافته اند، در اين گونه مادربردها تهويه رايانه به خوبي انجام مي شود و داراي يك نوع جامپر مي باشد. در اين نوع بردهاي اصلي نمي توان از هر دو نوع حافظه استفاده نمود. اين نوع بردها داراي امكاناتي مي باشند كه مي توان بدون استفاده از كابل هاي بلند قطعات را بر روي آن وصل كرد زيرا داراي جايگاه هاي خاصي مي باشند. درضمن اينكه مي توان بر روي شكاف هاي آن هر كارتي با هر طولي را بر روي آن نصب كرد.- كار برد NLX بسيار ساده مي باشد. تعميرات، نگهداري و ارتقاء آنها نيز ساده تر است.

بعضي مواقع مادربردها كارت صدا، گرافيك، مودم و شبكه را به صورت مجتمع دربردارد و ديگر نيازي نيست تا آنها را به صورت جداگانه خريداري نمود و بر روي آن نصب كرد. به اينگونه بردهاي اصلي آن برد مي گويند، و معمولا داراي قيمت كمتري مي باشند. به اين دليل كه عموماً قابل ارتقا، تغيير و تعمير نمي باشند.
مادربردهاي آن برد معمولاً دربرگيرنده يك يا چند مورد از قطعات گفته شده مي باشند كه مي توان بعضي از آنها را غيرفعال نمود و كارت موردنظر خود را بر روي آن نصب كرد با توجه به اينكه اينگونه مادربردها اسلات هاي كمتري دارند، بنابراين انعطاف پذيري كمتري نيز دارند.

گذرگاه هاي توسعه

گذرگاه يا خط حامل، يك مسير عمومي است كه داده ها از روي آن نقل و انتقال مي كنند. اين مسير به وسيله مدارهاي الكتريكي بين قسمت هاي ديگر يك رايانه ارتباط برقرار مي كنند. اين مقدار داده ها مي توانند به صورت همزمان از گذرگاه ها عبور كنند و مقدار آنها بر حسب بيت مي باشد. به طور معمول ۴ گذرگاه اصلي در رايانه ها وجود دارد:
۱- گذرگاه پردازنده
۲- گذرگاه حافظه
۳- گذرگاه آدرس
۴- گذرگاه ورودي- خروجي
گذرگاه پردازنده مسير ارتباط پردازنده و تراشه هاي مجتمع يا چيپ ست هاست.
اين گذرگاه ،داده ها را به سرعت به پردازنده منتقل مي كند و از آن به بيرون مي فرستد و سرعت آن نسبت به ساير گذرگاه ها بسيار سريعتر مي باشد، گذرگاه حافظه ،داده ها را بين پردازنده، رم و حافظه رم انتقال مي دهد.
مهم ترين گذرگاه هاي توسعه عبارتند از:
گذرگاه ISA: همان طور كه مي دانيد در رايانه قطعات مختلف از طريق يك سري خطوط با يكديگر ارتباط دارند كه به آن ها خط حامل مي گويند. درواقع قطعات موردنياز بر روي اين خط قرار مي گيرند.
اين گذرگاه هاي ۸ بيتي ISA نام داشتند، سپس در چند سال بعد گذرگاه هاي ۱۶ بيتي به بازار عرضه شدند، اين گذرگاه ها به علت ضريب اطمينان بالا، كارابودن و سازگاري هنوز به كار مي روند.
گذرگاه ESA :پس از توليد رايانه ۳۸۶ گذرگاه هاي عريض ۳۲ بيتي به كار گرفته شد. اين گذرگاه ها داراي شكاف هاي ۳۲ بيتي مي باشند به همين دليل نمي توان در آنها از كارت هاي ۸ يا ۱۶ بيتي استفاده كرد.
نكته: نوعي از گذرگاه ISA به نام MCK بوجود آمد، كه معماري گذرگاه ۱۶ بيتي و ۳۲ بيتي را با هم داشت اين سيستم از سيستم هاي ISA سريعتر و با آن ها ناسازگارتر بود. گذرگاه هاي ديگري مانند گذرگاه VESA، Local Buss، PCT، USP، AGP و موارد ديگر نيز وجود دارند كه به علت محدوديت آموزشي به توضيح آن ها نمي پردازيم.
نصب و تعويض كارت ها
همان طور كه مي دانيد مدارهاي گرافيك، صدا، تصوير، مودم و ساير موارد كه بر روي يك صفحه قرار گرفته اند را كارت مي گويند. جهت تعويض يا نصب آنها در رايانه اعمال زير را انجام دهيد:
* با پيچ گوشتي پيچ هاي نگهدارنده كارت را باز كنيد. بدون اينكه كارت هيچ گونه مقاومتي از خود نشان دهد آن را با احتياط و با حركت دادن به سمت جلو و عقب با كشيدن تدريجي به سمت بالا از محل خود جدا كنيد.

درگاه خارجي
يك رايانه بدون رابط هايي كه آن را براي تبادل اطلاعات به بيرون وصل مي كند نمي تواند كار كند. بدين ترتيب درگاه ها و رابط هاي رايانه نقش بزرگي را برعهده دارند.
۱ – درگاه سريال: اين درگاه درپشت رايانه قراردارد به درگاه هاي com نيز مشهورند و جزء اولين درگاه هايي هستند كه در رايانه هاي اوليه به كار برده شدند. درگاه هاي سريال قديمي ۲۵ پايه اي و درگاه هاي سريال جديد ۹ پايه اي هستند يعني درگاه سريال رايانه را با ۹ سيم به وسايل جانبي متصل مي كند.
۲ – درگاه موازي: به اين درگاه ها درگاه چاپگر نيز مي گويند اما در حال حاضر براي اتصال اسكنر و موارد ديگر نيز به كار مي رود، اين درگاه بزرگ ترين درگاه در پشت رايانه است كه ۲۵ سيمي مي باشد كه ۱۷ سيم آن براي سيگنال ها به كار مي رود. سيگنال ها به سه گروه داده ها، كنترل و وضعيت تقسيم مي شوند.
۳ – درگاه اسكازي: اين درگاه مي تواند اطلاعات را با سرعت بالايي جابه جا نمايد. اين درگاه براي بيشتر اسكنرها و CD و DVD نويس ها به كار مي رود.
۴ – درگاهPS/2 : اين درگاه داراي ۶ پايه سوزن براي انتقال داده هاست. كه بيشتر براي استفاده صفحه كليد و ماوس به كار مي رود.
۵ – درگاه سريال Firewire :اين درگاه براي اتصال دوربين هاي ويديوئي، نمايشگرهاي رقمي (ديجيتال)، سيستم هاي صوتي و يا سيستم ماهواره هاي رقمي به رايانه استفاده مي شود.
۶ – رابط هاي DIDE: بر روي مادربرد چند رابط براي ذخيره سازي وجود دارد كه عبارتند از رابط ايده (آي دي يو)، كه در رايانه هاي قديمي وجود داشت و از آن مي توان براي اتصال دو وسيله مانند هارد ديسك و ديسك گردان CD به رايانه استفاده نمود ورابط ايده توسعه يافته كه اين رابط از رابط ايده سريعتر است و به وسيله آن مي توان چهار مورد ديگر را به رايانه وصل نمود.
كنترل گر
ابزارهاي جانبي در رايانه با ابزاري به نام كنترل گر با پردازنده و ديگر اجزا ارتباط برقرار مي كنند كه نام هاي ديگر آن رابط و آداپتر مي باشد. به طور مثال هارد ديسك و صفحه كليد با كنترل گر كار مي كند و كارت گرافيكي با آداپتر. كنترل گرها يا بر روي يك كارت جدا قرار دارند و يا بر روي مادربرد.

همانطور که دوستان ITPRO ای من می دانند من اعتیاد شدیدی به دانلود ویدیوهای آموزشی زبان اصلی دارم و تقریبا هیچ چیزی به غیر از نرم افزار و آموزش از اینترنت دانلود نمی کنم ، مدتی قبل به شدت احساس کمبود فضا بر روی کامپیوتر کردم و چند هارد دیسک اکسترنال یا خارجی خریداری کردم ، همیشه قبل از اینکه خریدی بکنم جستجو می کنم و بعد خرید می کنم در خصوص انتخاب بین اینکه هارد دیسک اکسترنال یا خارجی تهیه کنم یا هارد دیسک اینترنال یا داخلی بخرم بعضا دچار مشکل می شدم ، امروز می خواهیم در انجمن تخصصی فناوری اطلاعات ایران در خصوص تفاوت بین هارد دیسک های Internal یا داخلی و هارد دیسک های External یا خارجی صحبت کنیم. تفاوت اصلی بین هارد دیسک های Internal و هارد دیسک های External که البته بهتر است از واژه هارد درایو استفاده کنیم ، هدف یا مورد استفاده ای است که برای آن هارد درایو در نظر است. 

هارد درایو های داخلی یا Internal همانطور که از نامشان هم پیداست در داخل جعبه یا Case کامپیوتر شما بصورت ثابت قرار می گیرند و استفاده می شوند ، این هارد درایوها با هدف جابجایی مکرر طراحی نشده اند اما شما می توانید این هارد درایوهای Internal را نیز بین کامپیوترهای مختلف جابجا کنید اما این فرآیند هم زمان بیشتر و هم دردسرهای خاص خود را دارد. از طرف دیگر هارد درایوهای خارجی یا External ذاتا با دید پرتابل یا قابل حمل بودن توسط افراد طراحی و ایجاد شده اند. اینگونه هارد درایو های External معمولا با استفاده از رابط هایی مثل USB یا Firewire به سیستم شما متصل می شوند و بلافاصله بعد از اتصال قابل استفاده می باشند. 

هارد درایو های Internal و External از نظر فیزیکی و ساختار داخلی هارد دیسک کاملا شبیه هم هستند و تفاوت ظاهری این دو فقط در این هست که هارد درایوهای External داخل یک جعبه محافظ قرار گرفته اند که در اصطلاح به آن Enclosure گفته می شود ، این جعبه ضمن حفاظت فیزیکی از این هارد درایو ، دارای رابط های سخت افزاری USB یا Firewire ای می باشد که بر روی انها تعبیه شده اند. هارد درایوهای External با توجه به اینکه دارای یک Enclosure می باشند و به نوعی فانتزی تر به نظر می رسند دارای قیمت نسبتا بیشتری در مقابل هارد درایو های Internal با همان ظرفیت و شاید برند باشند. 

علاوه بر اینها تصویر اشتباهی که می شود این هست که هارد درایوهای External چون قیمت بیشتری دارند بنابراین سرعت بیشتری نیز دارند ، این تصور کاملا اشتباه است ، همانطور که گفتیم ساختار فیزیکی دیسک ها و محتویات داخلی هارد درایوهای External و Internal هر دو یکسان است اما قطعا سرعت هارد دیسک های External از هارد دیسک های Internal کمتر است و دلیل آن کابل رابط و پورت رابطی می باشد که هارد درایور را به کامپیوتر متصل می کند. در هارد درایوهای Internal از رابط هایی مثل SATA برای اتصال دستگاه به کامپیوتر استفاده می شود و در هارد درایوهای External از رابط USB و Firewire استفاده می شود ، سرعت رابطهای SATA قطعا بیشتر از سرعت کابلها و رابط های USB و Firewire می باشد. همیشه یک قانون در سرعت وجود دارد : سرعت شما همیشه برابر پایینترین لینک شما است و اگر شما برای مثال دارای یک رابط SATA باشید که به USB متصل شده باشد در اینجا سرعت نهایی شما برابر پورت کندتر که USB است خواهد بود. البته یک رابط جدید به نام eSATA به هارد درایو های External اضافه شده است که این امکان را به آنها می دهد که بتوانند با سرعت SATA با سیستم تبادل اطلاعات کنند اما استفاده از eSATA یعنی داشتن یک کابل برق جدا برای هارد درایو و این برای بسیاری از تولید کنندگان هارد درایو در دنیا قابل قبول نیست . 

به یک نکته دقت کنید که ما هارد درایو های External را هم به دو دسته تقسیم می کنیم ، برخی دارای Form Factor های 2.5 ای هستند که کوچک هستند و در اصطلاح بازاری به آنها هارد درایو های External از نوع پاسپورتی گفته می شود و بیشتر برای استفاده در لپ تاپ ها و کیف های مسافرتی و . استفاده می شود و قابلیت حمل شوندگی بسیار خوبی دارد و از طرفی برخی از این هارد درایوهای External دارای Form Factor های 3.5 هستند که یعنی بزرگتر هستند و دارای آداپتور و کابل برق جدا و بزرگتر هستند و دارای Enclosure های بزرگتری هم هستند ، معمولا به این نوع هارد درایو های External به اصطلاح فنی Desktop Hard Drive گفته می شود و قابلیت حمل کمتری دارند. 

همیشه در هنگام خرید کردن هارد درایو های External به این موضوع توجه کنید که چه استفاده ای قرار است از این هارد درایو بشود ؟ اگر قرار است شما بر روی یک PC از این هارد درایو استفاده کنید بنابراین گزینه بهتر خریداری یک هارد درایو Internal با هزینه کمتر و بعضا ظرفیت بیشتر است ، اگر قرار است حجم زیادی از اطلاعات را در کامپیوتر با سرعت بالا ذخیره سازی و آرشیو کنید باز هم خرید یک هارد درایو Internal پیشنهاد می شود. اما اگر قرار است حجم زیادی از اطلاعات را در بین کامپیوترهای مختلف جابجا کنید یا می خواهید از اطلاعات خود Backup داشته باشید بهتر است از هارد درایو های External استفاده کنید. حتی اگر می دانید که قرار نیست مرتبا جابجایی های زیادی داشته باشید و معمولا هارد درایو شما در یکجا ثابت است از Desktop Hard Drive می توانید استفاده کنید در غیر اینصورت مثل من که هر روی یکجای ایران هستم از هارد درایو های External از نوع پاسپورتی استفاده کنید تا حمل و نقل آن ساده باشد ، بصورت خلاصه تفاوت بین هارد درایو های Internal و External به شکل زیر خلاصه می شود : 

• هارد درایوهای External قابل حمل هستند و هارد درایوهای Internal قابل حمل نیستند
• هارد درایوهای External گرانتر از هارد درایوهای Internal هستند
• هارد درایوهای External به مراتب کندتر از هارد درایوهای Internal هستند
• هارد درایوهای External از هارد درایوهای Desktop کوچکتر هستند ITPRO باشید

آیا می خواهید ابزار ذخیره‌سازی شما ارزان و دارای حجم زیاد باشد یا پرسرعت و امن؟ در این مقاله چگونگی انتخاب بین SSD و HDD را بررسی می‌کنیم.

تا همین چند سال پیش، خریداران کامپیوتر حق انتخاب بسیار کمی در تجهیزات ذخیره‌سازی برای کامپیوتر‌ها داشتند. اگر شما یک دستگاه کاملا قابل حمل خریداری می‌کردید، به احتمال زیاد درایو اصلی آن از نوع SSD بود. سایر کامپیوترهای دسکتاپ و لپ‌تاپ از HDD استفاده می‌کردند. حال شما می‌توانید اکثر سیستم‌ها را توسط HDD یا SSD یا ترکیبی از هر دوی آن‌ها پیکربندی کنید. ولی مسئله‌ی مهم، انتخاب است. در این مقاله به بررسی SSD و HDD خواهیم پرداخت و مزایا و معایب هر کدام را تشریح خواهیم کرد تا به انتخاب شما کمکی کرده باشیم.

 

 

توضیحی در مورد SSD و HDD

هارددیسک‌های مرسوم که حرکت چرخشی دارند، به‌عنوان یک ابزار ذخیره‌سازی دائمی برای کامپیوترها مطرح هستند. ابزار ذخیره‌سازی دائمی به این معنی است که با قطع جریان برق، اطلاعات ذخیره‌شده از بین نمی‌روند. در نقطه مقابل، رم یک حافظه‌ی غیر دائمی یا موقت است و با قطع جریان برق، اطلاعات آن از بین می‌رود. هارددیسک اساسا یک پلاتر فی با پوشش مغناطیسی است و وظیفه‌ی آن ذخیره کردن داده‌ی مورد علاقه‌ی شما است؛ چه این داده گزارش آب و هوای قرن پیش باشد، چه یک کپی با کیفیت بالا از سه‌گانه‌ی ارباب حلقه‌ها یا موسیقی‌های مورد علاقه‌ی شما، هارددیسک این کار را برای شما انجام می‌دهد. زمانی که پلاتر در حال چرخیدن است، هد خواندن و نوشتن در هارددیسک توسط یک بازو به داده‌ی مورد نظر شما دسترسی پیدا می‌کند.

 

از نظر عملکرد، یک SSD قادر به انجام تمام کارهایی است که یک هارددیسک انجام می‌دهد. اما به جای اینکه داده روی دیسک مغناطیسی ذخیره شود، روی حافظه‌های فلش متصل به هم ذخیره می‌شود. این حافظه‌ها به نوعی طراحی شده‌اند که حتی با قطع جریان برق، اطلاعات ‌آن‌ها از بین نمی‌رود. این تراشه‌ها می‌توانند به‌طور مستقیم بهمادربورد (همانند لپ‌تاپ‌های کوچک و قابل حمل)، توسط درگاه PCI Express (در برخی از ورک‌استیشن‌های حرفه‌ای و سیستم‌های کامپیوتری رده بالا) یا به‌صورت باکس‌های شکیل و با استفاده از درگاه‌های موجود به سیستم دسکتاپ یا لپ‌تاپ متصل شوند. این حافظه‌های فلش کمی با حافظه‌های فلش معمولی و بندانگشتی که توسط درگاه یو‌اس‌بی به کامپیوتر وصل می‌شوند، متفاوت هستند. SSD-ها معمولا پر سرعت‌تر و قابل اعتمادتر و در نتیجه، گران‌تر از حافظه‌های فلش بندانگشتی هستند.

شایان ذکر است که در این مقاله، روی سخن ما با ابزار ذخیره‌سازی اصلی سیستم است. ولی تقریبا تمامی موارد گفته‌شده، قابل تعمیم به درایوهای اکسترنال نیز هستند. درایو‌های اکسترنال در ابعاد بزرگ برای دسکتاپ‌ها و در ابعاد کوچک برای لپ‌تاپ‌ها موجود هستند و SSD-ها به تدریج بخش بزرگی از این بازار را در سیطره‌ی خود قرار می‌دهند.

تاریخچه‌ی SSD و HDD

فناوری هارددیسک نسبتا قدیمی است (از نظر تاریخچه‌ی کامپیوتر). تصاویری از هارددیسک IBM 350 RAMAC در سال ۱۹۵۶ موجود است که در آن از ۵۰ پلاتر ۲۴ اینچی برای ساخت حافظه‌ای با حجم ۳.۷۵ مگابایت در فضایی به بزرگی ۲ عدد یخچال استفاده شده بود. امروزه این حجم معادل یک فایل MP3 با کیفیت ۱۲۸ کیلوبیت بر ثانیه است. RAMAC 350 محدود به استفاده‌های دولتی و صنعتی بود و در سال ۱۹۶۹ منسوخ شد. در اوایل دهه‌ی ۱۹۸۰، اندازه‌ی استاندارد ۵.۲۵ اینچ برای هارددیسک استفاده می‌شد و بعد از آن جای خود را به هارددیسک‌های ۳.۵ اینچی برای دسکتاپ و ۲.۵ اینچی برای لپ‌تاپ داد. کابل رابط داخلی به مرور زمان از نوع سریال به IDE (که اکنون Parallel ATA یا PATA نامیده می شود) و سپس به SCSI و Serial ATAا(SATA) تغییر یافت. ولی اساس کار همه‌ی آن‌ها یکی بوده است: هارددیسک را با استفاده از کابل به مادربورد وصل کنید و سپس می‌توانید داده را پردازش کنید! درایوهای ۲.۵ و ۳.۵ اینچی عمدتا از رابط ساتا استفاده می‌کنند (حداقل روی بیشتر کامپیوترهای دسکتاپ و مک‌ها) در حالی که SSD-های پرسرعت از رابط سریع‌تری با نام PCIe استفاده می‌کنند. ظرفیت رسانه‌های ذخیره‌سازی از چند مگابایت به چند ترابایت افزایش یافته است که نشان‌دهنده بیش از ۱ میلیون برابر افزایش در ظرفیت است. ظرفیت هارددیسک‌های ۳.۵ اینچی فعلی تا ۱۰ ترابایت نیز می‌رسد، در حالی که هاردهای ۲.۵ اینچی تا ۴ ترابایت ظرفیت دارند.

SSD تاریخچه‌ی بسیار کوتاه‌تری دارد. در سال‌های دور فناوری‌هایی مانند حافظه‌ی فلش حبابی معرفی شد و در انتهای دهه‌ی ۱۹۸۰ محو شد. حافظه‌های فلش کنونی، حالت منطقی ایده‌ی قبلی است که نیاز به نیروی برق ثابتی برای حفظ اطلاعات موجود ندارند. درایوهایی که اکنون آن را با نام SSD می‌شناسیم، در انتهای دهه‌ی ۲۰۰۰ کار خود را شروع کردند. در سال ۲۰۰۷، OLPC XO-1 از یک ۱ گیگابایت و ایسوس Eee PC ۷۰۰ از ۲ گیگابایت SSD به‌عنوان ابزار ذخیره‌سازی اصلی استفاده کرده بود. تراشه‌های SSD در مدل‌های رده پایین XO-1 و  Eee PC به‌طور مستقیم به مادربورد وصل شده بود. بعد از اینکه لپ‌تاپ‌ها و سایر دستگا‌ه‌های پرتابل بهبود یافتند، از SSD-هایی با حجم بیشتر بهره بردند تا بالاخره با استاندارد ۲.۵ اینچی ارائه شدند. این استاندارد باعث شد که بتوان به‌راحتی یک هارد درایو ۲.۵ اینچی را خارج و به جای آن از SSD استفاده کرد. شکل‌های دیگری از SSD مانند mSATA Mini PCIe SSD و M.2 SSD به‌صورت ساتا و PCIe ظهور کردند. همچنین SSD-هایی به شکل DIMM نیز در مک بوک ایر ومک بوک پروی اپل استفاده شدند؛ ولی امروزه اکثر SSD-ها از همان فرمت استاندارد ۲.۵ اینچی استفاده می‌کنند. حداکثر حجم حافظه‌های SSD با استاندارد ۲.۵ اینچی، به ۴ ترابایت می‌رسد؛ ولی سیگیت در سال ۲۰۱۶، ورژن ۶۰ ترابایتی آن را برای سیستم‌های سازمانی مانند سرورها ارائه کرده است.

 

مزایا و معایب

SSD و HDD هر دو کار مشابهی انجام می‌دهند؛ سیستم شما را بوت می‌کنند و برنامه‌ها و فایل‌های شخصی شما را ذخیره می‌کنند. ولی هر کدام از این دو ابزار ذخیره‌سازی، ویژگی‌های خاص خود را دارند. در ادامه به بررسی تفاوت‌ها می‌پردازیم و دلایل انتخاب یکی از آن‌ها را توضیح خواهیم داد.

قیمت

SSD-ها قیمت بیشتری با در نظر گرفتن معیار دلار برای هر گیگابایت دارند. یک هارددیسک اینترنال با ظرفیت ۱ ترابایت حدود ۴۰ الی ۵۰ دلار قیمت دارد؛ در حالی که یک SSD با ظرفیت مشابه، قیمتی در حدود ۲۵۰ دلار دارد. با معیار دلار به ازای هر گیگابایت، هر گیگابایت فضا روی هارد دیسک ۴ الی ۵ سنت هزینه در بر دارد؛ در حالی که این هزینه برای SSD، حدود ۲۵ سنت برای هر گیگابایت است. از آن‌جایی که هارددیسک‌ها از فناوری قدیمی‌ و جاافتاده‌تری استفاده می‌کنند، هزینه‌ی کمتری به شما تحمیل  خواهند کرد. هزینه‌ی اضافه برای SSD ممکن است مبلغ کل سیستم را از بودجه‌ی مورد نظرتان بالاتر ببرد.

حداکثر ظرفیت و ظرفیت‌های رایج

با اینکه SSD-هایی که برای کاربران ارائه می‌شود، تا ۴ترابایت حجم دارند، ولی حافظه‌هایی با این حجم قیمت بسیار بالایی دارند. ظرفیت رایج مورد استفاده ۵۰۰ گیگابایت یا ۱ ترابایت به‌عنوان درایو ذخیره‌سازی اصلی است. در سیستم‌های رده پایین که هزینه‌ حائز اهمیت است، معمولا از حجم ۱۲۸ گیگابایت استفاده می‌شود. ظرفیت رایچ برای کاربران مالتی‌مدیا بیشتر و ۱ الی ۴ ترابایت در سیستم‌های رده بالا است. ممکن است ابزارهای ذخیره‌سازی ابری برای ذخیره و به اشتراک گذاری فایل‌ها بین گوشی، تبلت و کامپیوتر شخصی مناسب باشند؛ اما خرید ابزار ذخیره‌سازی شخصی هزینه‌ی کمتری در بر دارد و فقط لازم است یک‌بار آن را بخرید.

سرعت

سرعت بخشی است که SSD در آن می‌درخشد! سیستم عاملی که روی SSD نصب شده باشد، معمولا در عرض چند ثانیه بالا می‌آید. هارددیسک برای رسیدن به حداکثر سرعت نیاز به زمان دارد و حتی در بالاترین سرعت خود، با سرعت پایین‌تری نسبت به رقیب مشغول انجام کارهای کاربر است. کامپیوترهایی که از SSD استفاده می‌کنند، با سرعت بالاتری بوت می‌شوند، برنامه‌ها را با سرعت بالاتری اجرا می‌کنند و فایل‌ها را با سرعت بیشتری جابه‌جا می‌کنند. با توجه به نحوه‌ی کاربرد شما، میزان سرعت سیستم شما می‌تواند عامل تعیین‌کننده در موفقیت یا شکست‌های شما باشد.

قطعه‌ قطعه شدن

با توجه با این که هارددیسک از سطوح چرخشی برای دستیابی به اطلاعات استفاده می‌کند، بهترین کارایی‌ آن زمانی است که فایل‌‌ بزرگی در بلاک‌هایی که مجاور هم هستند قرار گیرد. در این حالت هدر می‌تواند عملیات خواندن را با یک حرکت مداوم آغاز کند و خاتمه دهد. وقتی هارددیسک به پر شدن نزدیک می‌شود، ممکن است یک فایل بزرگ در مکان‌های مختلفی به‌صورت پراکنده ذخیره شود. به این پدیده قطعه‌قطعه شدن می‌گویند. با این که الگوریتم‌های خواندن و نوشتن در طول سال‌ها بهبود یافته، اما هارددیسک‌ها هنوز هم ممکن است دچار پدیده‌ی قطعه‌قطعه شدن شوند. در حالی که SSD با توجه به ساختاری که دارد دچار این پدیده نمی‌شود و این یک دلیل برای سرعت ذاتی بیشتر SSD-ها است.

طول عمر

SSD بخش مکانیکی ندارد؛ بنابراین هنگام بروز اتفاقاتی مانند ضربه خوردن یا افتادن لپ‌تاپ، احتمال سالم ماندن داده بیشتر است. بیشتر هارددیسک‌ها هنگام خاموشی، هد خواندن و نوشتن را با فاصله از پلاتر نگه می‌دارند؛ ولی هنگام کار، هد تنها چند نانومتر با پلاتر فاصله دارد. حتی هنگام خاموشی نیز این فاصله هنگام برخوردهای شدید دردی را دوا نمی‌کند. اگر شما روی تجهیزات خود حساس هستید، خرید SSD پیشنهاد می‌شود.

در دسترس بودن

هارد درایو‌ها روی سیستم‌های قدیمی یا سیستم‌هایی با بودجه‌ی پایین، به وفور مشاهده می‌شوند. اما SSD در لپ‌تاپ‌های جدیدتر پراستفاده‌تر هستند. با این حال لیست محصولات هارددیسک‌های شرکت‌هایی مانندسامسونگ، توشیبا، هیتاچی، سیگیت و وسترن دیجیتال قابل توجه‌تر از SSD-ها هستند. برای کامپیوترهای دسکتاپ مک و ویندوز، حداقل تا چند سال آینده، هارد درایوهای اینترنال به‌طور کامل حذف نخواهند شد. خط تولید مدل‌های مختلف SSD در حال افزایش است و در لپ‌تاپ‌های نازک به جای هارد درایو از SSD-هایی با ظرفیت ۲۵۶ یا ۵۱۲ گیگابایت استفاده می‌شود.

فاکتورهای اندازه و شکل 

از آنجایی که هارددیسک‌ها دارای یک قسمت چرخشی هستند، محدودیت‌هایی در اندازه‌ی آن‌ها وجود دارد. یک حرکت نو‌آورانه برای تولید هارددیسک‌ها در اندازه‌ی ۱.۸ اینچی وجود داشت؛ ولی این نو‌آوری در حجم ۳۲۰ گیگابایت متوقف شد؛ چرا که سازندگان فبلت و گوشی‌های هوشمند از حافظه‌های فلش در محصولات خود استفاده کردند. SSD چنین محدودیتی ندارد؛ بنابراین در طول زمان حیات خود می‌تواند کوچک‌تر شود. SSD-های لپ‌تاپ سایزی ۲.۵ اینچی دارند ولی این فقط یک استاندارد برای راحتی است. با نازکتر شدن لپ‌تاپ‌ها و تبدیل شدن تبلت به انتخاب اول برای وب‌گردی، SSD-ها آماده تطبیق خود با بازار پرتلاطم محصولات جدید هستند.

نویز

حتی کم سر‌و‌صداترین هارددیسک‌ها هم هنگام کار یا حرکت بازوی خواندن و نوشتن، صدایی از خود تولید می‌کنند، مخصوصا اگر هارد قدیمی باشد یا روی شاسی فی سوار شده باشد، این سر وصدا بیشتر می‌شود. هر چه هارددیسک سرعت بیشتری داشته باشد، نویز آن بیشتر خواهد بود. در سوی مقابل SSD-ها قرار دارند و به دلیل این که بخش مکانیکی ندارند، هیچ نویزی تولید نمی‌کنند.

توان مصرفی

چون SSD بخش مکانیکی ندارد و نیازی به چرخش و حرکت بازو نیست، بنابراین انرژی مصرفی SSD، توسط اصطکاک یا نویز هدر نمی‌شود و آن‌ را کارآمدتر جلوه می‌دهد. پس در صورت استفاده از SSD روی سرور یا سیستم دسکتاپ، توان مصرفی کمتری خواهید داشت. اگر از SSD روی لپ‌تاپ یا تبلت استفاده کنید، عمر باتری بیشتری نصیبتان می‌شود.

نتیجه‌گیری

ظرفیت، قیمت و در دسترس بودن مواردی است که هارددیسک‌ها در آن برنده‌اند. اما اگر فاکتورهایی مانند سرعت، پایداری، شکل، نویز و عدم وجود پدیده‌ی قطعه‌قطعه شدن برای شما مهم باشد، سراغ SSD بروید. اگر قیمت و ظرفیت برایتان مهم نیست، SSD برنده‌ی مطلق است.

درست است که از نظر طول عمر، SSD-ها تعداد دفعات محدودی برای خواندن و نوشتن در هر سلول دارند؛ اما با استفاده از فناوری تریم، سیکل‌های خواندن و نوشتن بهینه می‌شوند و ۶ سال طول می‌کشد تا شما با ارورهای سفت و سختی هنگام خواندن و نوشتن برخورد کنید. اگر از این نظر نگران هستید، می‌توانید وضعیت سلامت SSD را با استفاده از اطلاعات S.M.A.R.T چک کنید (مشابه همین کار را برای هارددیسک نیز می‌توان انجام داد)؛ اگر درایو شما به انتهای عمرش نزدیک باشد، با استفاده از این اطلاعات می‌توانید از آن باخبر شوید. چون هارددیسک دارای بخش مکانیکی است، بالاخره پس از استفاده‌ی زیاد از کار خواهد افتاد، این در حالی است که هر گونه ضربه‌ی شدید یا حتی تکان خوردن هنگام کار می‌تواند باعث پایان عمرش شود.

انتخاب ابزار ذخیره‌سازی مناسب 

SSD برای شما مناسب است یا HDD؟ بخش‌بندی زیر شما را در این انتخاب یاری می‌کند.

HDD

• کاربران چند‌رسانه‌ای یا دانلودکنندگان فایل‌‌های حجیم: این کاربران نیازمند حجم بالایی از ابزارهای ذخیره‌سازی با قیمت ارزان هستند. بنابراین انتخاب اول آن‌ها HDD است.
• خریدارانی که بودجه‌ی محدودی دارند: کسانی که نیازمند فضای ذخیره‌سازی با قیمت پایینی هستند، بالطبع باید سراغ هارددیسک بروند.
• کارهای مهندسی و گرافیکی سنگین: ویرایش‌گران عکس و ویدئو با حجم بالایی از فایل‌ها دست و پنجه نرم می‌کنند. بنابراین خرید یک هارددیسک ۱ ترابایتی برای آن‌ها بسیار به صرفه‌تر از خرید SSD با ۵۰۰ گیابایت حجم خواهد بود.
• کاربران عمومی: کاربران عمومی که دوست دارند فایل‌های مدیای خود را دانلود و مشاهده کنند، بهتر است از هارددیسک استفاده کنند. ولی اگر فیلم‌ها و موزیک‌هایتان را به‌صورت استریم مشاهده می‌کنید، خرید SSD با ظرفیت کمتر و قیمت مشابه تجربه‌ی بهتری برای شما خلق می‌کند.

SSD

• کسانی که عمرشان در جاده‌ها می‌گذرد: افرادی که لپ‌تاپشان را داخل کیف می‌گذارند و دائما در حال استفاده از آن و همچنین نیازمند کمی امنیت بیشتر هستند، بهتر است از SSD استفاده کنند.
• تشنگان سرعت:  اگر می‌خواهید با سرعت بالا کارهایتان را انجام دهید و سیستمتان به محض روشن شدن بالا بیاید، پس سر کیسه را شل کنید و سراغ SSD بروید یا برای حجم بیشتر از یک HDD به‌عنوان مکمل در کنار SSD استفاده کنید.
• کارهای مهندسی و گرافیکی سنگین: در بالا گفتیم که این کاربران سراغ HDD بروند. ولی اگر سرعت اجرای برنامه برای شما مهم است، می‌توانید از SSD و HDD در کنار یکدیگر استفاده کنید. برنامه را روی SSD اجرا کنید و خروجی آن را به HDD انتقال دهید.
• آهنگسازان و موزیسین‌های حرفه‌ای: اگر در حال ضبط موسیقی در استودیو هستید و نمی‌خواهید صدای طنین‌انداز هارددیسک روی موسیقی شما شنیده شود، سراغ SSD بروید.

درایو‌های ترکیبی و سیستم‌های دوال درایو

در اواسط دهه‌ی ۲۰۰۰، شرکت‌های سازنده‌ی هارددرایو مانند سامسونگ و سیگیت، به این نتیجه رسیدند که اگر از مقداری حافظه‌ی فلش به‌عنوان بافر برای هارددیسک استفاده کنند، سرعت هارد‌دیسک را بالا خواهند برد و می‌توانند یک هارددیسک با ظرفیت بالا و سرعت زیاد و با کمی قیمت بالاتر از هارددیسک‌های معمولی داشته باشند. برای فایل‌ها و داده‌هایی که زیاد مورد استفاده واقع می‌شوند، حافظه‌ی فلش به‌عنوان بافر عمل می‌کند و شما توانایی اجرا و بوت سریع برنامه‌ها را دارید. با این حال درایوهای ترکیبی روی کاغذ فوق‌العاده به نظر می‌رسند ولی در عمل، قیمت بالا و پیچیدگی‌های پیاده‌سازی بیشتری از هاردهای معمولی دارند. این درایوهابیشتر برای کسانی که مدام از لپ‌تاپشان استفاده می‌کنند و نیاز به فضای ذخیره‌سازی زیاد و سرعت بوت کم دارند، کاربرد دارد. با این که درایو‌ ترکیبی محصولی بین SSD و HDD است، نتوانسته جای هیچ یک از آن‌ها را پر کند.

در سیستم دوال درایو، از یک SSD به‌عنوان درایو اصلی (درایو C) برای نصب ویندوز و برنامه‌های اصلی استفاده می‌شود و سایر درایو‌ها (D یا E) روی هارد معمولی قرار می‌گیرند. این کار در تئوری خوب به نظر می‌رسد؛ ولی فضای درایو اصلی به دلیل محدودیت‌های فضا نباید آنقدر کوچک در نظر گرفته شود که دست و پای کاربر را ببندد. مثلا حجم ۱۶ گیگابایت شاید برای نصب ویندوز کافی باشد؛ ولی نرم‌افزارهای کاربردی جای بسیار کمی برای نصب دارند و برخی از برنامه‌ها نیز فقط در درایو اصلی نصب می‌شوند. حداقل اندازه‌ای که برای نصب سیستم‌عامل و نرم‌افزارهای مهم مناسب باشد، ۱۲۰ یا ۱۲۸ گیگابایت است، البته حجم ۲۵۶ و بیشتر ایده‌آل خواهد بود. از سوی دیگر سیستم مورد استفاده باید فضای فیزیکی کافی برای نصب دو درایو داشته باشد.

SSD و هارددیسک می‌تواند توسط فناوری‌هایی مانند فناوری پاسخ گویی هوشمند اینتل (SRT) با هم ادغام شوند. این روش همانند درایو ترکیبی است، با این تفاوت که از دو درایو جداگانه استفاده می‌کنید. در این روش SSD به‌عنوان کش عمل می‌کند و سرعت بوت و اجرای برنامه‌ها را بالا می‌برد. همانند درایو ترکیبی در این روش نیز دسترسی به SSD امکان‌پذیر نیست. در استفاده از این روش SSD می تواند حجم ۱۶ گیگابایتی نیز داشته باشد؛ زیرا شما مستقیما سیستم عامل و برنامه‌ها را روی SSD نصب نمی‌کنید و این فناوری با ادغام دو درایو و استفاده از SSD به‌عنوان کش، سرعت سیستم را بالا می‌برد. برای استفاده از این فناوری باز هم نیازمند فضا برای نصب دو درایو هستید، علاوه بر این مادربورد نیز باید از SRT پشتیبانی کند.

ابزار ذخیره‌سازی در آینده چه خواهد بود؟

با وجود ابزارهای ذخیره‌سازی اشتراکی ابری، معلوم نیست SSD بتواند در آینده به‌طور کامل جای هارددرایو را بگیرد. قیمت SSD رفته رفته در حال کاهش است؛ ولی با این حال قیمت‌ آن قابل مقایسه با ترابایت‌ها فضای ذخیره‌سازی هارددیسک نیست. با این حال فضای ذخیره‌سازی ابری رایگان نیست و هر مدت زمانی که از آن استفاده می‌کنید باید بهای آن را بپردازید. در ضمن تا زمانی که اینترنت بی‌سیم در همه جا، چه در هواپیما و چه در بیابان وجود نداشته باشد، ذخیره‌سازی محلی از بین نخواهد رفت و جای خود را به ذخیره‌سازی آنلاین نخواهد داد. البته تا آن زمان ممکن است ابزارهای ذخیره‌سازی بهتر و پیشرفته‌تری در دسترس باشد. 

ویندوز ۱۰، بر طبق اعلام خود مایکروسافت، آخرین نسخه از سیستم عامل ویندوز است. اما همین ویندوز ۱۰ چندین و چند نسخه دارد که هر یک می توانند برای قشری از افراد مفید و کاربردی باشند. آن چه که در این نوشته خواهید خواند معرفی نسخه های ویندوز ۱۰ و دلایل عرضه ی آن ها از سوی مایکروسافت است. با گویا آی تی همراه باشید.

بسم الله الرحمن الرحیم

حتما خیلی از شما دوستان یه بار هم شده به این فکر کرده اید که تفاوت ویندوز اورجینال (قانونی) با ویندوز کرک شده (لایسنس تقلبی ) چیست؟ و ای کاش که ویندوز اورجینال داشتم.و اینکه آیا ویندوز اورجینال بهتر از ویندوز کرک شده هست؟ 

اول از همه بگم که کلمه ویندوز اورجینال یک اشتباه هست که در بین عموم دیده میشه؟ در واقع به این ویندوز ، قانونی گفته میشه . چون توسط لایسنس معتبر و خود شرکت مایکروسافت فعال سازی میشه و نه نرم افزار های کرک و . . 

اصولا در دنیا کاربران به چند دلیل ویندوز قانونی خریداری می کنند که عبارت اند از : 

1- رعایت قانون کپی رایت

---

در کشور هایی که قوانین copy right رعایت میشه و چنین قانونی وجود داره ، کاربران بالاجبار باید ویندوز اورجینال خریداری کنند و استفاده از یه کالایی که متعلق به یه شرکتی هست و امتیازش رو داره به صورت رایگان جرم هست. (که متاسفانه در کشور ما این قانون رعایت نمیشه و اکثرا دیده ایم که زیر پا گذاشته میشه. همنیجا خواهش میکنم از نرم افزار های داخلی که براش زحمت کشیده شده مثل میرعماد ، کلک ، پادویش و . به صورت رایگان و کرک شده استفاده نکنید و از صاحب اون ، محصول رو به صورت قانونی خریداری کنید . چون این کار از لحاظ قانونی خلاف ، از لحاظ شرعی حرام و از لحاظ اخلاقی شرم آور است و چیزی از ی کم ندارد . ولی نرم افزار های خارجی عیبی نداره) 

2- دریافت آپدیت های ویندوز

---

خیلی از کاربران که اینترنت با سرعت بالا دارند و حجم نامحدود (البته وما اینطور نیست) ، دریافت آپدیت های ویندوز براشون مهم هست. و تمام آپدیت ها رو دریافت می کنند تا عملکرد ویندوز رو بهبود ببخشند و از مشکلات امنیتی در امان بمانند. (البته ویندوز غیرقانونی رو هم میشه آپدیت کرد ، ولی پیشنهاد نمیشه ) 

3- استفاده از پشتیبانی مایکروسافت

---

بعضی از کاربران هم به منظور استفاده از پشتیبانی مایکروسافت ، برای زمانی که مثلا برای ویندوز مشکلی پیش میاد بتوانند از پشتیبانی فنی مایکروسافت استفاده کنند و تماس بگیرند و مشکل رو رفع کنند. (که البته در ایران خیلی بدرد نمیخوره و پشتیبانی نمیکنند و تحریم هستیم . اگر شما استفاده کرده اید در نظرات بگید» ) و معمولا هم شرکت های مهم و بزرگ چه داخلی و خارجی که براشون امنیت و کیفیت مهمه و میخواهند از پشتیبانی استفاده کنند ، به صورت قانونی ویندوز رو تهیه می کنند. 

روش های خرید ویندوز قانونی

 

1- خرید فیزیکی

---

شما می توانید ویندوز رو به صورت پکیج فیزیکی از نمایندگی های رسمی و قانونی مایکروسافت خریداری کنید. که همراه این پکیج یه DVD ویندوز ، دفترچه راهنما و شماره لایسنس فعالسازی ویندوز هست . 

2- خرید مجازی

---

شما در این روش فقط از سایت مایکروسافت یا نمایندگی هاش لایسنس فعال سازی رو میخرید و میتونید ویندوز رو از خود سایت مایکروسافت دانلود کنید یا از سایر سایت ها و تنها در هنگام نصب ویندوز این لایسنس رو برای فعال سازی وارد کنید. که این روش کمی قیمتش نسبت به خرید فیزیکی ارزان تر هست.البته ویندوز های اورجینال که به صورت نسخه OEM هستند رو معمولا همه شما دیدید که وقتی مثلا میخواهید یه لپ تاپ بخرید ، خودش ویندوز داره. این ویندوز توسط شرکت سازنده روش نصب شده و اورجینال هست که بهشون OEM گفته میشه و یکبار مصرف هست و اگر ویندوز رو عوض کنید ، دیگه اعتباری نداره. میتونید مطلب آقای نصیری رو هم در خصوص همین مورد به صورت کامل تر مطالعه کنید. 

• مایکروسافت به چه روش هایی محصولاتش را می فروشد ؟

 

تفاوت ویندوز قانونی با کرک شده

---

ویندوز قانونی با ویندوز کرک شده هیچ فرقی نداره جز اینکه ویندوز قانونی با لایسنس قانونی و خریداری شده مایکروسافت فعال میشه و ویندوز غیرقانونی با نرم افزار های قفل شکن فعال میشه. این نرم افزار قفل شکن و اکتیو کننده میاد و یه بخش امنیتی ویندوز که لایسنس رو چک میکنه رو تغییر میده و اون رو غیرفعال میکنه. در واقع این نرم افزار ویندوز رو فریب میده. واقعا که چقدر دوستان عزیز فی سبیل الله دارند کار می کنند تا ما رایگان از این نرم افزار های استفاده کنیم !! (: » 

تصورات غلطی وجود داره در مورد ویندوز اورجینال که میشه گفت ت های خود مایکروسافت هست

---

1. مثلا میگن که سرعت ویندوز اورجینال از کرک شده بیشتره که درست نیست و در واقع بر عکس هست . چون ویندوز اورجینال بررسی های امنیتی ای رو انجام میده که ویندوز کرک شده انجام نمیده و در نتیجه سرعت ویندوز قانونی کمتر هست و معطلی هایی رو ایجاد میکنه.
2. خیلی های فکر می کنند که ویندوز کرک شده ناقص هست . در حالی که کاملا اشتباه هست. ویندوز کرک شده دقیقا همون ویندوز اورجینال هست و تغییری در ساختار ویندوز ایجاد نشده . فقط یک بخش امنیتی ویندوز که لایسنس ویندوز رو چک میکنه رو از کار انداختیم .
3. ویندوز کرک شده هی هنگ میکنه و زود به زود باید ویندوز رو عوض کنیم ، این تصور کاملا اشتباه است . هنگ کردن و خراب شدن ویندوز دست ماست. شما اگه ویندوز اورجینال هم داشته باشید ، روش یه ویروس بریزید خراب میشه ، حالا میخواد اورجینال باشه یا نباشه؟ هنگ کردن ویندوز و مشکلاتش ممکنه به دلیل بد افزار ها یا ایجاد تغییرات در ریجستری در اثر نصب و uninstall کردن نرم افزار های مختلف باشه. خیلی از افراد ویندوزشون رو سال های سالم نگه می دارند و مشکلی هم براش پیش نمیاد . (البته عوض کردن ویندوز از نظر من کار خوبی هم هست و یه کامپیوتر به قول معروف حالش جا میاد و خوبه که هر از چند گاهی مثلا هر یک سال یه بار ویندوزمون رو عوض کنیم . البته نظر من هست)
4. ویندوز کرک شده چون آپدیت نمیشه پس بدرد نمیخوره : ببینید ، آپدیت های ویندوز خیلی هم ضروری نیستند. هر از چند گاهی آپدیت هایی برای درایور های سخت افزاری ، رفع مشکلات فنی ویندوز و مشکلات امنیتی برای ویندوز میاد که خوبه نصب کنید اما ضروری نیستند . که البته ویندوز کرک شده رو هم با نرم افزار هایی که در اینترنت هست می تونید آپدیت کنید و آپدیت هاش رو دریافت کنید و نصب کنید. (اما شخصا پیشنهاد نمی کنم . از build جدید ویندوز استفاده کنید بهتره چون تمام آپدیت ها دَرِش هست)
5. امنیت : امنیت ویندوز اورجینال فقط زمانی بیشتره که شما هر نرم افزاری رو که میخواهید نصب کنید رو بخرید . مثل فتوشاپ ، آفیس ، کورل دراو ، ایلاستریتور و . . چون معمولا کرک ها مشکلاتی رو در بخش های امنیتی و ریجستری ویندوز بوجود میارند. پس میشه گفت امنیت شون هم با هم فرقی نداره. چون شما اگه بخواهید همه این نرم افزار ها رو قانونی بخرید چندین میلیون تومان باید هزینه کنید که واقعا ارزشی نداره.

 

یکی از عیب های ویندوز اورجینال

---

وقتی شما ویندوز رو به صورت قانونی از خود مایکروسافت یا نمایندگی های رسمی اش خریداری می کنید ، به شما یه license number میده که بعد از نصب ویندوز یا در فرایند نصب باید اون رو برای فعال سازی ویندوز وارد کنید تا ویندوز فعال و اکتیو بشه . این لایسنس در بایوس سیستم شما ثبت میشه و از اون پس فقط و فقط اون لایسنس روی همون سیستم کار میکنه و میتونید به تعداد بی نهایت روی همون سیستم اون ویندوز رو نصب کنید اما نمیشه با اون لایسنس ویندوز رو روی سیتسم دیگه ای مثل لپ تاپ و PC نصب و فعالسازی کرد. 

تو ایران میشه ویندوز اورجینال خرید؟

---

باید بگم که تو ایران نمایندگی رسمی مایکروسافت وجود نداره و تحریم هستیم و مایکروسافت محصولاتش رو به ما نمیفروشه. اگر هم نمایندگی هست احتمالا تقلبی هست یا اگر باشه که نیست ما خبر نداریم. اگر هم بتونید بخرید ، از پشتیبانی اش نمی تونید استفاده کنید.
در کل بگم که تو ایران خرید ویندوز قانونی و نرم افزار های قانونی که خارجی هستند یه کار کاملا بی معنی و بیهوده هست. اگر هم میخواهید که عذاب وجدان نگیرید میتونید از سیستم عامل های رایگان مثل لینوکس استفاده کنید. (اما ویندوز یه چیز دیگَس) امیدوارم استفاده کرده باشید و مفید بوده باشه.